مینیاتور به چه معناست و قدمت آن در ایران
واژه ی مینیاتور که مخفف شده ی کلمه ی فرانسوی ؛ مینی موم ناتورال ؛ و به معنی طبیعت کوچک و ظریف است و در نیمه ی اول قرن اخیر و حدودا از دوره ی قاجاریان وارد زبان فارسی شده است. اصولاً به هر نوع پدیده ی هنری ظریف (به هر شیوه یی که ساخته شده باشد) اطلاق می گردد و در ایران برای شناسایی نوعی نقاشی که دارای سابقه و قدمتی بسیار است ، به کار می رود .
مینیاتور ایرانی
بعد از حمله ی چنگیز به ایران و از رونق افتادن بغداد که مرکز تجمع هنرمندان بود و از آنجا که نخستین فرمانروایان مغول در شمال غربی ایران و در تبریز و مراغه مستقر شدند، خواه نا خواه هنرمندان در آن منطقه گردآمدند و به دلیل علاقه و تمایل مغولان به هنرچینی، جذب ذوق آزمایی در این زمینه شدند. ناگفته نماند که نقاشی به شیوه ی چینی ها، با هجوم مغولان به ایران نیامد، بلکه نقاشی ایران سال ها قبل از تهاجم چنگیز با اسلوب و روش های هنر چین در سراسر خاورمیانه شهرت و اعتبار داشت و در شاهنامه ی فردوسی نیز به این مطلب اشاره شده و احتمال می رود که ترکان سلجوقی مروج این شیوه در ایران بوده باشند.